Język HTML od wersji 4.01 nie jest już dalej rozwijany - zastąpił go XHTML, obecnie w wersji 1.1 (jednak tekst dotyczy łatwiejszej do opisania wersji XHTML 1.0). Nazwa brzmi może groźnie, jednak jest on niemal identyczny jak HTML 4.01, którego dobrze znasz z mojego kursu. Kilka nowych reguł bardzo łatwo można opanować i już po chwili będziesz w stanie pisać strony zgodne z językiem XHTML. Po co więc powstał nowy język? Dla wygody. HTML został znormalizowany aby mógł być zgodny z językiem XML, który określa zasady tworzenia innych języków używanych w elektronicznych publikacjach.
Pisząc nowe strony dobrze jest stosować się do zasad określonych w XHTMLu, jednak jeżeli chcesz nadal używać tylko języka HTML 4.01 nic nie stoi na przeszkodzie aby zapomnieć o tym tekście zaraz po jego przeczytaniu. Nowe przeglądarki stron WWW będą cały czas obsługiwać HTML na równi z XHTMLem - przynajmniej w najbliższej przyszłości. Miliony dokumentów na całym świecie zostały napisane w języku HTML - nikt nie będzie ich nagle przerabiał do XHTMLa, bo byłaby to czynność pozbawiona sensu. Warto jednak znać różnice pomiędzy językami.
Deklaracja dokumentu
Każda strona w języku XHTML musi zaczynać się od określenia wersji języka XML (obecnie jest to wersja 1.0) i sposobu kodowania znaków. Dla języka polskiego będzie to iso-8859-2:
<?xml version="1.0" encoding="iso-8859-2"?>
Zwróć uwagę na znak zapytania (nie ukośnik), "zamykający" wersję XML. Następnie trzeba zadeklarować odpowiednią definicję DTD, czyli określić reguły języka. Musimy wybrać jedną z trzech wersji.
1. Strict: strona będzie napisana zgodnie z deklarowanym standardem i nie dopuszcza innych elementów. Trudno jest napisać taką stronę, ale właśnie do takiego ideału dążymy...
<!DOCTYPE html
PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN"
"DTD/xhtml1-strict.dtd">
2. Transitional: strona będzie napisana zgodnie z deklarowanym standardem, ale dopuszczalne są też inne elementy, np. ze starego języka HTML. W większości wypadków dobrze jest użyć tej właśnie definicji...
<!DOCTYPE html
PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"DTD/xhtml1-transitional.dtd">
3. Frames: strona będzie napisana zgodnie z deklarowanym standardem, ale dopuszczalne są też inne elementy, np. ze starego języka HTML. Ten wariant stosuje się gdy witryna zawiera ramki.
<!DOCTYPE html
PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Frameset//EN"
"DTD/xhtml1-frameset.dtd">
Powyższe polecenia przypominają element !DOCTYPE z języka HTML.
Trzeba również określić tzw. przestrzeń nazw. W języku XML sami decydujemy jaką rolę pełnią wszystkie polecenia i ich atrybuty. Każdy element języka HTML może mieć wiele znaczeń, więc trzeba poinformować przeglądarkę co ma zrobić gdy natrafi np. na element img lub jak zareagować na atrybut src. W tym celu definiuje się przestrzeń nazw, gdzie określone są sposoby użycia poszczególnych poleceń. Odpowiedzialny jest za to atrybut xmlns (czyli XML namespace). Dla języka XHTML będzie to następujący fragment kodu:
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml" xml:lang="en" lang="en">
| 
